Heerlijk die lange dagen, ook als de wekker om 6 uur ’s ochtends gaat is het al licht. Steeds later leven omdat alleen kinderen naar bed gaan als het nog licht is. Hoe laat gaat de zon nu precies onder? Vroeger stond dat in mijn Succes agenda, die heeft het afgelegd tegen de PDA. Ook hiervoor biedt Internet een oplossing: http://www.dekoepel.nl/calculator.html 22:07 uur (getij), gelukkig, ook vandaag nog.
Meer cultuur vrijdag avond en wel Avril Lavigne’s ‘The Best Damn Tour’ in Amsterdam. Wel eens 2.000 zwart roze gillende meisjes met gehoord? Verder heeft de zippo defintief het veld geruimd en zijn het nu Nokia’s, Sony-Ericssons, Samsungs, LG’s en misschien zelfs HTC’s die door de lucht wuiven.
Gisteren kennis gemaakt met de Turangalĩla-symfonie van Olivier Messiaen. Men neme een symfonie orkest, een concert piano en een ondes martenot. Die laatste kende ik nog niet, een vroege synthesizer uit de twintiger jaren van de vorige eeuw. Meer over de ondes martenot in, hoe kan het anders ook, de Wikipedia. Wil je meer weten en hem horen, YouTube in Engels of in Frans. PS, ook Radiohead maakte een nummer met dit instrument, How to disappear completely.
Waarom zijn wij niet blij met Europa? Waarom voelen wij ons niet wat meer verwant met onze mede-Europeanen? Waarom die interesse in ons eigen dorp?
OK, het speelt zich verder van ons af, het is niet altijd is duidelijk wat de kosten en baten zijn en het democratisch gehalte moet verder omhoog. Maar laten we trots zijn op wat wij doen in Europa, onze welvaart en wat wij samen hebben bereikt. Kijk om je heen als je bij Hazeldonk de grens over rijdt, kijk eens naar je wisselgeld.
Laten wij ons bewust zijn van onze overeenkomsten binnen Europa, de zaken die wij samen hebben gedaan en vooral die wij nog samen kunnen doen. Laten wij inspirerende doelen zoeken en die met elkaar realiseren. Laten wij met onze gezamenlijke kracht inzetten anderen, minder bedeelde op deze wereld te helpen.
Zo, dat is er uit. Nu eerst een partij Europees voetbal.
Ik schrijf mijn blog natuurlijk vooral voor mij zelf. Maar misschien is het toch ook leuk als iemand anders het eens leest. Ik vraag mij dan direct af hoeveel blogs van anderen ik eigenlijk zelf lees? Scoutle is misschien de oplossing. Het is een startup die claimt dat gelijksoortige bloggers elkaar gaan vinden. Ik heb een enge flash plug-in geïnstalleerd (zie rechts, de privacy policy ziet er niet verdacht uit) en als het goed is zie je in deze applet vergelijkbare blogs voorbij komen. Ik ben benieuwd. Heb je zelf geen blog, dan is er Scoutled.
Een paar jaar geleden was het erg populair, als screensaver verloren computertijd inzetten voor de speurtocht naar radiosignalen van een andere beschaving, Search for Extraterrestrial Intelligence (SETI). Het programma heet SETI@home en deelt aan talloze gebruikers over de hele wereld kleine stukjes werk uit die hun PC dat laten analyseren.
Het idee werd door andere partijen opgepakt en als snel bleek het handig de inspanning te combineren door een gezamenlijke infrastructuur te bouwen, BOINC, Berkeley Open Infrastructure for Network Computing. Met behulp van BOINC zijn inmiddels vele projecten gestart met diverse doelen (medisch, klimaat, etc.) die allemaal parallelle rekenkracht nodig hebben.
Dat is natuurlijk geweldig maar het blijkt in de praktijk dat je er ook wat last van hebt, je systeem reageert er niet sneller op en 100% CPU load geeft op een moderne PC meer energie verbruik en daardoor een harder draaiende ventialator. Op een nieuwe PC installeer je de software dan niet meer en dus voor je het weet help je de wetenschap niet meer met zoektocht.
Onlangs werd ik er aan herinnerd al een tijd geen bijdrage te hebben geleverd. Het systeem bleek inmiddels verder verfijnd. Nu draaien op mijn dual core twee SETI@home processen die net zo weinig rekenkracht vragen dat de processor op zijn laagste stand blijft draaien. Het ziet er naar uit dat ik weer een bijdrage aan de wetenschap kan leveren die mij niets kost behalve wat moeite voor de installatie.
Leven is het hoogste goed. Als je dood bent is er niets meer, hoe je ook dood gaat. Als je niet geboren wordt is er nooit iets geweest. En ja, we gaan dood, vele van ons eerder dan de bedoeling is, en vele worden nooit geboren.
Dan is er de kwaliteit van het leven, hoe is het om je hele leven afhankelijk van hulp te zijn, op bed te liggen, in een rolstoel te zitten? Wanneer begint het leven, leeft een eicel ook? Hoe is het als je ouders niet op je zitten te wachten? Als wij al het leven zouden kunnen beschermen komen wij met steeds meer, nu zijn wij met 6,5 miljard, dat is al veel meer dan eigenlijk goed voor ons is.
Dan zijn er nog veel meer vragen rond het leven. Wat is het verschil tussen mens en dier, en tussen dier en plant? Waarom eten wij dieren op? Is er een doel van lijden? Waarom hebben sommige zoveel ellende en anderen zo weinig? Hoe is het om te wonen in een vluchtelingenkamp in Rwanda? Hoeveel is een leven waard? Waarom doen wij dingen die slecht voor ons zelf zijn?
De meeste van deze vragen zullen we vermoedelijk nooit definitief kunnen beantwoorden. Maar, vermoedelijk omdat ze zo aan de basis van ons bestaan liggen, worden er wel hele stellige uitspraken over gedaan. Deze zogenaamde antwoorden zijn vaak in een verleden door anderen, in een andere context, opgeschreven en worden nu als absoluut gehanteerd. Maar waarom deze antwoorden, waarom geen andere?
Laten we praktisch blijven, laten we de vragen rond leven in verhouding blijven zien. Laten we, zonder onverschillig te worden, erkennen dat er vragen zonder antwoord zijn. Het toont van beschaving dat wij de kwetsbare beschermen. Maar het toont ook van beschaving om lijden te voorkomen en om onze mogelijkheden rond het ontstaan van leven en het intreden van de dood te zien als verworvenheden.